Zo, daar ben ik wieder. Sorry dat even geduurd heeft! Time flies! Dat ook echt! Ik zal deze keer wat vertellen over het ‘gewone’ leven hier, want hoewel ook dat begint te wennen is het nog niet helemaal gewoon hoor. Ik ben nog steeds wel verrast als ik ergens fiets en ik zie iemand voorbij komen op motor met daarop nog 2 vastgebonden (levende) geiten, die trouwens echt kunnen krijsen..

De dag begint zo’n beetje rond 7uur, hangt er vanaf of ik ‘on duty’ ben voor het ontbijt want dan sta ik zelfs soms nog wat eerder op, en als Robert on duty is, soms wat later. We halen namelijk eigenlijk altijd brood met omelette bij het meisje hier in de straat, maar daar moet ik je wel even tijd voor uittrekken. Maargoed zoals jullie lezen ontbijten we dus nog altijd samen, met kopje thee erbij. Hij, zoals alle Ghanezen, met veel melk en vooral ook veel suiker (2-3 lepels, geen lepeltjes), ook in de groene thee. We hebben ook al een aantal dagen MILO bij het ontbijt gedronken, warme ( oplos-)chocomel. Daar is het zelfs bij jullie nog geen weer voor geloof ik. Die thee en warme chocomel bezorgt me hier regelmatig een hitte aanval, in de vroege morgen al. Hierna vertrek ik meestal op mijn fiets om de kinderen te bezoeken, of ga ik met Nicholas op pad per motor om de kinderen wat verder in de dorpen te bezoeken. Eenmaal per week hebben we een meeting met de ‘fieldworkers’ en dat is opzich wel heel handig om dingen te regelen. Vanaf nu ben ik van plan ook wat meer tijd in te plannen om de administratieve zaken eens goed te bekijken zoals o.a. de documentatie en het Forum voor het project dat sinds kort actief is. Zal ze hier eens aan het computeren zetten! Hoewel Robert net 40minuten bezig is geweest om verbinding te krijgen met internet, ik heb er 20minuten naast gezeten en toen had ik het al wel opgegeven haha .

Afgelopen woensdag ben ik met Nicholas op pad geweest, eerst naar het ‘Teaching hospital’ hier in Tamale. Zo, groots en mooi ziekenhuis hoor, helaas zijn de verhalen die ik er over heb gehoord iets minder.. Daar hebben we de dokter, deze keer trouwnes zijn secretaresse, weer herinnert aan de brief waar Nicholas nog(!) steeds op wacht. Morgen zou die gebeld worden, dat was afgelopen donderdag maar ik geloof toch niet dat de brief al binnen is. Engelengeduld. Ik begin met Nicholas mee ongeduldig te raken (hij heeft het al over die brief sinds ik hier ben) dus heb ‘m beloofd de volgende keer weer mee te gaan, net zolang tot de brief dan eindelijk klaar is. Jullie horen ervan haha. Daarna zijn we naar de bank geweest, ook hierover was Nicholas enigszins gefrustreerd want op de simpele informatie (wisselkoers van specifieke dag) die hij nodig had, wachtte hij ookal 2 dagen, zonder resultaat. Die dag lukte het gelukkig wel en waren ze ook zo attent om te vertellen dat de informatie die hij nodig had, ze ‘m ook gewoon beneden bij algemene loket konden vertellen waar hij NET geweest was. Goed om te weten voor volgende keer haha. Daarna op de motor de dorpen in om de kinderen die verder weg wonen hun eten te brengen (extra voedingsrijk). Toen we bij een van de kinderen aankwamen was er overduidelijk iets aan de hand; op een van de compounds had een slang aangevallen. Gelukkig konden de vrouwen allemaal op tijd wegkomen en is de slang gedood. De vrouwen werken hier wel echt ontierlijk hard, als je ze ziet lopen met bakken water op hun hoofd, wassen, koken boven de hete pannen en stampen en ‘roeren’ van TZ of banku. Ik heb het geprobeerd, kreeg de grote spatel niet eens een keer rond in de pan, zo zwaar. Het lijkt erop dat de mannen vooral onder een boom zitten te chillen, maar daarin vergissen we ons soms. Lianne was laatst toch erg verrast toen ze haar broer ineens flink zag zweten toen ie voor mij een tafel aan het maken was, hij werkt toch wel degelijk hard maar dat zag ze op compound niet.

Laatst heb ik mijn was voor het eerst zelf kunnen doen toen Robert weg was. Lekker rustig dacht ik, helaas nu de buurman kwam filmen hoe ik de was deed. Toen ik Robert dat daarna vertelde dat ik zelf mijn was had gedaan, vond hij dat echt helemaal niets en het verklaarde gelijk waarom mensen die ochtend aan ‘m vroegen waarom ie zo stil was. Hij voelde dat er ‘iets’gaande was, uhuu.

Gisteren heb ik het weer geprobeerd, tot ie me betrapte en smeekte om mee te mogen helpen. Ik heb kunnen voorkomen dat ie hielp met wassen, maar de was heeft ie wel uitgewrongen en aan de waslijn gehangen. Heb wel mijn handen opengehaald van al dat wassen, Robert kon ‘t serieus niet aanzien haha. Hij maakt trouwens nog iedere dag mijn douche en toilet schoon, heb ‘m gesmeekt ermee te stoppen en hij heeft gesmeekt door te mogen gaan. Nu hebben we regeling getroffen maar hij is er nog niet aan toe zegt ie. Mijn kamer heb ik wel zelf gepoetst, ranzig werkje, een keer mijn poetsdoek uitspoelen en het water had de kleur van chocomel. Robert heeft met zielig gezicht toegekeken.

Men is verrast als ze horen wat ik allemaal al gegeten heb. Ik heb inmiddels bijna al het traditionele Ghanese eten, met name van het noorden dan, geprobeerd. Eigenlijk allemaal lekker! Robert beweert dat ze hier enorm veel variatie in eten hebben maar dat valt ook wel weer mee ;) Ik zag laatst ineens de Albert Heijn voor me, de keuze daar is echt reuze besef ik me nu. Het fruit is wel echt heerlijk hier! Mango’s, ananas etc. Ook de sinaasappels, en die eten ze hier toch handiger, ze maken een soort gat in de bovenkant en dan zuigen ze het sap er gewoon uit. Heel easy, niets geen gehannes met die schil en partjes. Ook heb ik geleerd de soep die ze serveren bij de TZ, kinkey, fufu of banku (allemaal bal ‘deeg’ maar met andere ingredienten of net anders bereid) met de hand te eten. Morsen is alleen bijna niet te voorkomen. Btw, ze eten hier ook het bot van de kip. Dus Leander, nieuwe uitdaging voor jou! Het afval dat overblijft (plastic, plastic plastic) wordt trouwens vaak gewoon verbrand. Hier bij het huis hebben we trouwens wel een container (net zo een als in NL, maar dan gewoon voor ‘alles’ behalve wat de dieren eten) en als die vol is verbrand Robert de boel achter het huis. Ben er eenmaal getuige van geweest, ik vind vuur sowieso niets en verbranding van plastic vond ik allesbehalve aangenaam dus ben snel gevlucht.

Misschien kan ik dit beter niet typen maar serieus, ik typte net ‘gevlugt’ en toen twijfelde ik over of het met een d of t was, pas daarna realiseerde ik me pas dat ik het gewoon verkeerd schreef; gevlucht. Vertel het nu tegen Robert en die zegt dat ik langzaam ga vergeten hoe ik Nederlands moet spreken. Nee hoor! Maar ik ben wel druk bezig Dagbanli te leren, niet al te makkelijk maar langzaam aan. Hoewel vaak als de bekende begroetingen voorbij zijn, kan ik het niet meer volgen. Maar het enthousiasme waarmee de bekende begroetingen hier ontvangen worden is al erg leuk! Zat vanmiddag in ‘n shared taxi met 3 oudere dames, zo leuk hoe enthousiast ze dan zijn en maar lachen en grapjes maken in Dagbanli, over mij en trouwen in Ghana hoorde ik later. Robert leert nu Nederlands, mede dankzij mijn woordenboek maar dat zorgt soms voor vrij bijzonder Nederlands. Laatst wilde hij zeggen dat het eten ‘veilig was’ dus had ie dat opgezocht: ‘Het eten is brandkast’. Achter ‘safe’ in mijn woordenboek staat eerst brandkast en dan pas het woord veilig.. Ik krijg nu trouwens lekker kopje thee ingeschonken terwijl ik dit zit te typen.. Voor wie zal ik ‘m meenemen naar Nederland?

Even voor de Helmonders, ik heb inmiddels Afrikaans- Helmondse jurkjes laten maken. Heel toevallig, want had het stofje al gekocht toen de vrouw van de winkel me de sticker showde ‘made in Holland, Vlisco’.

Nog even een paar dingen die ik jullie wil vertellen want ben er weer een behoorlijk lang verhaal van aan het maken zie ik. Paar dagen geleden zat ik achter op de motor bij Robert. Toen we bij kruispunt door politie werden bevolen te stoppen. Robert bleek geen nummerplaat te hebben. Goed, die zag ik er wel meer voorbij komen en die niet hoefden te stoppen (maar stuk of 15) dus had inderdaad andere reden. Omdat ik als blanke achterop zat dachten ze daar mooi slaatje uit te kunnen slaan. De nummerplaat heeft ie trouwens wel maar lag thuis. Na lange tijd onduidelijkheid, ik heb me maar wat afzijdig gehouden in de schaduw, zei de politieman dat ie Robert en motor mee zou nemen naar bureau en morgen naar de rechter. Daar gingen ze samen op zijn motor. Robert met een ‘I’m coming’ (dat zeggen ze hier al ze weg gaan en snel weer terugkomen) goed, doei. Ik was niet van plan nog langer te wachten dus had me gereed gemaakt voor vertrek toen ze alweer terugkwamen. Ineens ‘beste matties’.. HUH?! Waar ik vandaag kwam? Holland? Oh dus ik rookte? Nee? Jammer want anders kon ik samen met ‘m roken. Wat hij rookte? Alles. Maar alleen op zijn kamer want als politieman kan ie in het openbaar niet roken. Robert en ik kregen op het hart gedrukt dat we ‘m altijd moesten bellen als er problemen waren, dan loste hij het voor ons op. We konden ook gerust doorrijden zonder nummerplaat de rest van de dag, hadden nu zijn nr. Wat bleek, Robert’s ‘brother’ bleek weer een kennis/vriend van hem te zijn dus was alles ineens anders. Naar het politiebureau zijn ze trouwens niet eens geweest, de agent wilde alleen stukje rijden misschien, of geld zien. Nou 2 cedi heeft ie gekregen en niet eens van mij ;) (1euro = ongeveer 3 cedi).

Om af en toe even aan de hitte te ontsnappen vluchten we naar het zwembad. Er is er eentje bij hotel ‘discovery’ helaas voor mij ellendig ver fietsen en regelmatig een hoop macho-Ghanezen te vinden. Geeft wel wat te zien trouwens, ze dansen wat af daar aan de rand van het zwembad. Dansen kunnen hier sowieso geweldig. Laatst even mogen meespieken op schoolfeest hier. Mocht ook eerst de outfits van enkele jongens nog keuren,flink hun best gedaan hoor, glimmende armband en ketting, zware parfumwalm, blouse van schooluniform open. Die waren er klaar voor. Bij ieder nieuw liedje begonnen ze allemaal te springen en juichen en daarna begonnen de dansjes. Jaaa, daar kon ik zeker nog wat van leren, maar geloof niet dat mogelijk is voor mij haha.

Ik heb nu uitgevonden dat ik ook handig kan typen vanuit ‘kantoor’ van CARDIS/ Vrienden van Kassim dus beloof dat ik gewoon regelmatiger wat zal schrijven en dan niet van die ellendig lange verhalen. Goed idée?

Daar nog (olympisch) nieuws? Nog steeds geen winter he? Geen warme choco’s voor de haard?

Liefssssssssss xxx