Zo het is weer blogtijd!

Men wat vliegt de tijd, het is alweer bijna half augustus! Ik krijg zelfs af en toe beetje tijdnood gevoel van, voor het project begint het nu (eindelijk) beetje te lopen maar wel op Ghanees tempo en dat is helaas niet bijster snel.. Er is nog veel te doen en er is ook nog veel wat we willen doen dus het vooruitzicht zijn geen saaie maanden..! Gelukkig maar ook hé ;)

Met het distributiepunt begint het nu aardig te lopen, deze week kunnen de families waarvan de kinderen door de dokter op een special dieet gezet zijn (om aan te sterken) deze ‘special meal’ op komen halen. De ‘special meal’ bestaat uit 2 zakken wat ze hier ‘fla’ noemen, wat ik in het Nederlands zou omschrijven als een poedersubstantie gemaakt van gefrituurde pinda’s, bonen en mais. Deze poederbasis kan gebruikt worden door de moeders om er ‘koo koo’ (soort van pap) van te maken of in de ook erg favoriete vorm van ‘TZ, Banku, Fufu’ dus als soort van ‘deegbal’. En een fles honing. Normaal gesproken komt dit de eerste week van de maand uit, maar wegens enige vertraging dus nu in de tweede week van de maand. Het is nu de 2^e keer dat de ouders dit op moeten komen halen en (helaas) moeten velen er door ons ook deze maand nog op geattendeerd worden maar we houden vol, mensen leven hier namelijk niet zo op de agenda, qua data/ maand etc. Verandering is sowieso even wennen en dat moeten we de tijd geven, ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt! Gistermorgen kwam een van de vaders van de kinderen waar we eigenlijk niet veel komen uit zichzelf, dus het is mogelijk..!

Verder hebben de afgelopen weken ook veel in teken gestaan van de geboorte van de baby van Tolehatsu, de Ghanese (schoon) zus van Lianne in haar gastgezin. De (gast)moeder van Lianne was ook zwanger. Haar baby is helaas, na keizersnede, dood geboren.. Dit was wel beetje lastige periode want informatie is er niet en er wordt ook nauwelijks over gepraat.. Dan realiseer je je weer dat ze dingen hier toch op een hele andere manier verwerken.

Tolehatsu is verloofd (trouwen doen ze pas als de baby geboren is) met de zoon van Lianne’s Ghanese gastmoeder. Deze zoon heeft al een vrouw, die op moment ook zwanger is trouwens (bijna even ver zelfs) en daarmee ook al 2 kleine jongens heeft, jaazeker vruchtbare grond daar.

Drie weken na de moeder ging Tolehatsu naar het ziekenhuis, ook dit werd een keizersnede. Deze keer ging het gelukkig wel goed voor moeder én baby. Hoewel de baby wel erg ieniemienie is.. Ze was dan ook pas 7 maanden zwanger. De baby heeft een week in de couveuse gelegen en woog bij de thuiskomst zoals gezegd vijftien.. Vijftien wat ;pond, kg? Dat konden ze niet zeggen, wij denken 1.5kg..

Dit weekend was de naamgevingceremonie voor de baby. Dit gebeurd vaak vroeg in de morgen daarom ben ik op vrijdagmiddag al met Lianne meegegaan naar de compound om daar te blijven slapen. Nou daar was het al een drukte van jawelste(? Raar uitdrukking eigenlijk..). Allemaal vrouwen aan het koken want op de dag van het feest wordt er aan iedereen die komt eten aangeboden of een ‘take away’ meegegeven(erg popi-jopi hier..). We hebben nog even meegeholpen om de plastic zakje over de plastic doosjes voor de take away (rijst met bonen trouwens) heen te doen. Het kan niet genoeg laagjes plastic bevatten hier.

De mannen zaten ondertussen buiten te .. buurten? Ze hebben geloof ik wel stoelen geregeld en een paar geiten geslacht ;)

Die avond hadden ze de tv buiten gezet, pas nadat wij waren gaan slapen maar omdat ik eruit moest voor een toiletbezoekje zag ik waar al die geluiden vandaan kwamen. Niet meer zozeer van de vele mensen zelf maar van de televisie dus. Daar zaten ze met zo’n 35 man denk ik naar te kijken. Was wel mooi om te zien zo in het donker buiten op de compound.

De vrouwen zijn die nacht alweer om 2uur opgestaan om verder te gaan met koken. Toen we rond een uur of 7 zaten te ontbijten kwam de vader zeggen dat de naam bekend gemaakt zou gaan worden. Dit doet dan de Imam en gebeurd in een ruimte met alleen de mannen maar we hadden gevraagd of we erbij mochten zijn en dat mocht. Wilden we toch wel eens echt meemaken! Dus wij naar buiten (het leek wel NL trouwens zulk druilerig weer..) terwijl we even een paar minuten stonden te kletsen kwam de vader zeggen dat de naam al bekend gemaakt was, huh?! We stonden notabene voor de deur. Ze geven het een hele naam: naamgevingceremonie maar het leek er niet op dat de spanning lekker opgebouwd wordt tot hét moment.. of we hebben dat álles gemist maar dat geloof ik toch ook niet. Maargoed de naam is geworden: Abdul KudusTepáaja. Tepáaja (ik schrijf maar gewoon hoe je het uitspreekt) is de lokale naam in Dagbani en betekent; we thank god. We moesten natuurlijk nog even bijkomen van deze indrukwekkende ceremonie (ahum), de mannen gingen bidden dus zijn we naar de baby gegaan. Waar Lianne de naam mocht vertellen want de moeder zelf was nog niet geïnformeerd, rare wereld hier soms ;). Maar Tolehatsu was erg blij met ‘Tepáaja’ gelukkig. Daarna kwam Tolehatsu zich optutten bij ons in Lianne haar hut. Nepwimpers, nephaar en de henna was de vorige dag al gefikst maar vandaag de kleding, make-up en de sieraden nog (less is more geldt hier niet). De hele dag lopen mensen af en aan om Tolehatsu en de baby te bewonderen, zij zaten op een extra mooi opgemaakt bed in de ‘vrouwen’ hut. Het is traditie om ‘key’soap te geven, deze zag ik naderhand dan ook stuk of 20 (en vast nog meer) onder het bed liggen, die kunnen dus even vooruit ;)

Verder is het hetzelfde als andere Ghanese feestjes; groeten, groeten, groeten, zitten, kletsen en eten. En vergeet de ‘take away’ niet! Salla (zus) die de hele nacht de ‘take aways’ had bereid kwam die ochtend bij ons in de hut even slapen, gerum die heeft weinig plezier beleefd aan de hele happening geloof ik.

De baby groeit helaas niet echt hard, erg mager ook.. De baby was zelfs iets afgevallen zeiden ze; nu dertien ongeveer (1.3kg?) Het zou komen omdat Tolehatsu niet genoeg melk heeft, daarom moest ze meer Milo drinken (is soort nesquik, maar maken ze hier met heet water) had de dokter gezegd..

De volgende dag zagen we Tolehatsu met een spuit steeds kleine beetje borstvoeding aan de baby geven, ik hoop heel hard dat hij snel beetje aan sterkt en groeit want hij heeft niets bij te zetten op het moment..

Zo dat is weer een heel verhaal en ik heb natuurlijk eigenlijk nog veel meer te vertellen maar ik ga het hier maar even bij laten ;) Tijd voor aflevering ‘suits’!

Dinto bjella!! Dinto bjella betekend; soon.

Hoe is het met jullie? Lekker van de zomer aan het genieten?

Dikke kus uit Tamale.