Zoo, nu tijd voor een vrolijke blog!

Wij zijn hier ook weer uit ons dalletje gekropen, werd tijd hé ;) Nee, ik mag niet klagen, we vermaken ons zeker hoor! Daarom even een blog met wat leuks uit Ghana. Over alle leuke dingen waar ik hier echt van kan genieten, of die me blijven verbazen haha.

Ik blijf me trouwens ook verbazen over het weer, serieus het is weer knetterheet. Goed niet zo extreem niet te hebben als in maart maar we zweten weer wat af. Het regenseizoen is in een flits voorbij gegaan, serieus voordat we doorhadden dat het écht begonnen was, was het alweer afgelopen. Maar er is volgens de Ghanezen ook maar weinig regen gevallen. Nu regent het nog af en toe, maar geen ‘serieus rain’ zoals ze dat hier zo mooi noemen ;) Het begint hier nog bijna iedere avond flink te waaien en flinke flitsen maar de regenbui die daarbij hoort is vaak nogal een teleurstelling. Het koelt er ook weer geen meter van af dus de waaier staat weer hele nachten aan. Maar vanaf half november begint de harmattan, de woestijnwind, lekker zanderig maar niet meer zo zweterig en koele nachten als het goed is..!

We doen hier trouwens ook een hoop wijsheden op hoor.. Als we vragen of het gaat regenen, gaat het gesprekje vaak zo..: ‘Is rain coming?’ ‘Hm, I can’t tell but it is raining somewhere’. Ja, dat denken wij ook..

Wat ik ook serieus echt mooi moment vond, was toen we een keer bij Sparkles (restaurant hier) waren. Lianne had haar cola op en een van de meisjes die daar werkt kwam langs om de borden op te halen. Toen vroeg ze heel attent aan Lianne: ‘Do you want another coke?’ Hm, je zag Lianne denken; oh eigenlijk wel lekker ja. ‘Yess, please’. En toen zei zij: ‘Oh sorry we don’t have coke, only Fanta and Sprite..’ Waarschijnlijk was het zo’n momentje van had je bij moeten zijn maar ik vond het erg vermakelijk.

Verder zijn er nog meer verhelderende Ghanese logischheden, zo zaten we een tijdje terug in een taxi waarbij de taxi- chauffeur werd gecontroleerd op het dragen van zijn gordel. Doet hier echt serieus helemáál niemand trouwens.. maargoed die taxi- chauffeur keek zo eens heel onschuldig (alsof ie van niets wist) naar de plek waar de gordel zou moeten hangen, nee precies geen gordel.. Ja dan kun je ‘m dus inderdaad ook niet omdoen. Jawel hij mocht gewoon doorrijden..

Ook hebben ze indrukwekkende redeneringen, zeker erg ‘EBP/evidence based practise’ onderbouwd. Zo had ik het laatst met een vriend van Robert over Ebola, die zei dat Ebola hier nog nooit was geweest dus daarom zou het hier ook nooit komen. Zo ook met ongelukken trouwens, nog nooit gehad dus gaat ook niet gebeuren. Met onze Nederlandse slogan: ‘ resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’ zijn ze het hier niet eens.

Wisten jullie trouwens dat je jezelf met jeukende muggenbulten geen zorgen over malaria hoeft te maken? Juist als ze niet jeuken moet je jezelf zorgen maken. Muggenbulten van malariamuggen jeuken namelijk niet, zegt een dokter hier.. Waar of niet waar? Ik weet het niet..

Ik fietste laatst langs de grote moskee hier in de stad, daar hadden ze een kip met zijn poot aan een touwtje vastgebonden aan een lantaarnpaal, zag er wel grappig uit. Regelmatig hangt er ook een levende op zijn kop aan het stuur van fiets of motor. Sowieso is het verkeer hier vreselijk gehaast en doen ze de gekste en meest onverantwoorde dingen, dus ben nog steeds onder de indruk van de chillheid waarmee de geiten en groepen koeien de weg oversteken, of lekker midden op de weg gaan liggen tukken. Echte daredevils hoor..

Ze zijn hier trouwens ook altijd bijzonder verbaasd als we vertellen dat we in Nederland niet mogen slapen op ons werk.. Moeten jullie misschien toch eens aankaarten bij de baas?

Ook iets waar ik nog steeds (wel glimlachend) mijn hoofd om kan schudden; mensen komen hier gerust meer dan een uur te laat binnenlopen in de kerk..

Willie is trouwens gevonden, ofja denken we want kon haar niet helemaal meer identificeren helaas.. Mr Zack was heel attent alle huizen etc in de buurt langsgegaan om te vragen of ze Wilie ergens hadden gezien. Hij was er toch ook wel wat van ontdaan geloof ik dat ze ‘vermist’ was. George, een man die bij de werkplaats hierachter werkt, vertelde toen dat ie wel iets op de weg had gezien waarvan die dacht dat het wel eens Willie kon zijn (geweest). Dus toen ik op een dag na het werk thuiskwam vertelde mr Zack me dit en opende toen onze ‘kliko’ waarop bovenop al het afval iets lag wat inderdaad Willie kon zijn geweest. Het was inmiddels nog dunner dan stuk karton en onherkenbaar. Maar het had de grote en gedeeltelijk nog de kleuren van Willie en gezien het verhaal kan het heel goed Willie zijn. Dus daar ga ik nu maar vanuit. Aangereden is ook buh, zeker gezien ze zo platreden was; ze lag midden op de weg. Erg naar maar ze is tenminste niet cru vermoord om op te eten. We hebben haar begraven hier in de tuin, dus ze is weer beetje ‘bij’ ons. Wat Robert trouwens overigens raar vind als ik zeg dat ik dit prettig idee vind haha. Ik mis haar wel echt..! Ze was zo’n doetje!

Verder zeggen ze hier over blanken tegen blanken; ‘Look, your people’.

‘Where from you?’ Japan or Germany?..

Ze zeggen hier ook altijd lekker duidelijk als je vraagt waar iemand is: ‘He is going to some place’ Oh okee..

Als ze ergens de naam niet van weten in het engels, is iets altijd ‘this thing’ maar klinkt vaak als ‘disting’. De watte?

Ook he/she maakt hier geen weinig verschil. Ik stond keer te wachten toen een politieagent aan me vroeg of ik getrouwd. Jazeker ;) Toen vroeg ie: What’s her name?

Ook heerlijk typisch van hier als iemand wegloopt roepen ze altijd: ‘I’m coming’ Uh, nee je gaat geloof ik?

Qua communicatie blijven we ons ook verbazen, er is een hoop wat niet uitgesproken wordt maar in sommige gevallen zijn ze super direct: 'Buy me this’ ‘Give me your shoes’ ‘Give me chopmoney ‘(betekend geld om te eten) en op een rapport van een van de kinderen van project stonden paar cijfers en enkel dit geschreven: ‘Only crying and disturbing’. Dat is duidelijk.

Ook leuk blijft dat hier niets echt ‘gepland’ wordt, zo ook de feestdagen. Men weet wel dat het binnenkort is, maar wanneer precies dat blijft altijd een verrassing. Soms zelfs tot op de dag zelf. Maar daar heeft niemand stress om. Ja, die heerlijke chillheid ga ik wel missen..

Verder heb ik een serie foto’s van het naamgevingfeest van Barka geupload. Deze keer hebben we toch groot gedeelte van de ceremonie meegekregen. We hadden natuurlijk net de naam beetje rondverteld toen de vader kwam vertellen dat de naam toch anders was geworden want Ajera leek teveel op Azara; heb je een week de tijd gehad om over de naam na te denken hé.. Nu is het geworden Barika Maltiti. Wat een schat van een baby trouwens, serieus zo vredig!

Nou het is wel weer welletjes geloof ik hé. Qua werk zijn de gemoederen gelukkig ook weer tot rust, we gaan kijken wat we deze laatste weken nog voor Nicholas kunnen betekenen. Ook zijn er nu twee vrijwilligers bij het project, dus we vermaken ons wel! Nog 7 weken, we zijn toch al wel zo’n klein beetje begonnen met aftellen haha.

Hoe is het met jullie? Dekentjes weer op de bank? Al tijd voor warme choco’s?

Liefsss