Zo tijd voor een update vanuit het koele internetcafe. De hitte begint weer toe te nemen deze dagen, we gaan richting de heetste maanden van het jaar in Ghana en ik hoop dat niet al te veel warmer gaat worden of dat ik er snel aan wen want heet kun je het wel noemen. Gelukkig vinden ze dat zelf ook ;)

Afgelopen week hebben we woensdag Sedat ingeschreven op school. Ik was net bij Abdul Karim, een van de kinderen van project. Abdul Karim was in het begin zo bang van blanke dat ie stenen naar ze gooide, dat doet ie gelukkig niet meer. Hoewel die nog wel snel naar binnenschiet als ie me aanziet komen. Gelukkig is ie, met een bal dan wel, ook zo weer naar buiten gelokt ;) We hebben een houten puzzel met vormen (5-hoek, ster, rondje etc) gemaakt om zijn motoriek te oefenen en gekleurd. Abdul Karim kan sinds kort zelf lopen, nog wat instabiel maar gaat zeker niet verkeerd, vaak oefenen we met bal schoppen (voetbal) zijn evenwicht. Op foto\'s zie je Abdul Karim deze keer lopend achter een ballon, werkt zo\'n beetje hetzelfde als de reclame van Peijnenburg (erg goed!) Als ie de ballon uit mijn handen had geslagen kon ie goed oefenen zijn evenwicht te bewaren en tevens in de gaten houden waar die ballon heen ging haha. Lianne belde dat voor de inschrijving van Sedat op school, hij zelf naar school moest komen en omdat ze betwijfelde of dit wel ging lukken (en vooral of dit op tijd ging lukken) heb ik me fietsend richting town verplaatst en heb ik ze vergezeld richting de school. Ik met Sedat voor in de taxi, Sedat vond geweldig! Toevallig was het nog zijn verjaardag ook, hoewel ze dat hier eigenlijk niet vieren, vele weten niet eens hoe oud ze zijn, laat staan wanneer geboren. Zo kon ik ook eens de school zien waar Lianne eenmaal per week naar toe gaat. Dit is een school voor geestelijk (sommige daarbij ook lichamelijk) gehandicapten kinderen. Was erg leuk om te zien, hing een erg leuke sfeer. We kregen vele handjes en begroetingen. Morgen en overmorgen komt de dokter, dus ben benieuwd.

Dit weekend heb ik samen met Judith (andere vrijwilliger hier) het guesthouse in Sognaayilli ‘getest’, in dit dorp staat ook huis wat gebouwd is voor Kassim, het verhaal waarmee dit project eigenlijk allemaal begonnen is. Het guesthouse is gebouwd in traditionele stijl, je slaapt in hutten in een dorp in Tamale. Judith en ik zijn er enthousiast over dus voor degene die ervan uit gaan dat ik hun reis beetje ga inplannen (Suus&Reiny en de familie) kunnen verwachten dat er daar een overnachting plaats gaat vinden. Na een middagje afkoelen aan het zwembad zijn we met Niek (die woont in Sognaayilli bij een gastgezin) richting het dorp vertrokken. Over een nogal zanderig pad, Niek was er duidelijk handiger in dan wij, want wij moesten toch wel paar keer afstappen, viel niet mee. Na een lekker diner van rice balls met kip, hebben we nog ergens drankje gedronken. Toen moest er nog even gedanst worden en zijn we naar ‘royals night club’ geweest. Met Joe van 11 of 12 erbij, hij mocht nog binnen ook, maar moest wel aan de rand ergens onopvallend gaan zitten. Binnen was echt nagenoeg niemand, Joe was braaf op de lounge banken gaan zitten maar is later toch losgegaan op de dansvloer. Zo leuk om te zien hoe ze kunnen dansen hier, de muziek was vreselijk maar daar leken zij geen last van te hebben.Ondertussen dat de rest los ging op de dansvloer, heb ik me ‘vermaakt’ op toilet, ik vroeg me al af wanneer mijn buik zou gaan protesteren tegen al dat Ghanese voedsel, nou dat is dus gebeurd. Maargoed inmiddels is er niets meer aan de hand dus de protesten waren gelukkig maar van korte duur. We waren trouwens veel te vroeg in de club want ook echte nachtleven begint hier pas vanaf uurtje of 1 tot een uur of 4-5, vandaar dat nog zo rustig was. Zondag zou ik eigenlijk naar feest van nieuwe chief in Kanvilli gaan, dorp waar Lianne woont, maar gezien mijn gesteldheid ben ik maar thuis in bed gaan liggen onder de waaier.

Verder begint alles nog meer te wennen en lijkt alles wat in Nederland altijd zo normal was zoo ver weg. Andere momenten besef ik ook weer al te goed hoe groot de verschillen zijn,. Mijn gezicht vertrekt nog steeds als ik lange de kraampjes met dode koeienkoppen en koeienpoten fiets. Vanmiddag droeg een man een dode koeienkop op zijn schouder, had een andere man een geitje in zijn fietsmandje, passeerde ik dierenvellen die te drogen hingen met de bloedspetters er nog aan en zagen we een man die, ik geloof, honden verkocht maar ook dode hond achterop zijn fiets had liggen..

Toen we op een avond met onze buiken vol TZ thuiskwamen, rook Robert de wiet lucht weer.. Nou hij kon al nauwelijks ademen omdat ie teveel gegeten had en toen die lucht nog, vreselijk haha. Roken is hier niet geaccepteerd en roken van wiet al helemaal niet. Dus ging ie opzoek naar waar het vandaan kwam. Hij dacht dat iemand stiekem zat te roken in een van de onafgebouwde huizen, maar het bleek uiteindelijk uit het huis van de buren te komen, daar kwam ook veel gelach vandaan dus geloof dat inderdaad zo was ;) Nou Robert was echt ontdaan, en dat gevoel heb ik helaas nog erger gemaakt toen het onderwerp later op homoseksualiteit kwam. Al zijn goede gedachten over Nederlanders en Nederland kregen toch even een opdonder. Voor hem echt nog heel onbegrijpelijk. Robert is streng Katholiek. Hier in Ghana is het nog verboden, als ze het ontdekken ‘gewone’ Ghanezen is er groot risico dat ze gelijk vermoorden, als de politie eraan te pas komt moet je sowieso voor lange tijd de gevangenis in maar ook de doodstraf kan volgen (aldus Robert). Robert was zo geschokt dat ik mijn mening maar niet teveel benadrukt heb. Ik dacht eerlijk gezegd dat ie wel al wist (lang met NL-e man samengewerkt) maar nee en het heeft ‘m toch wel wat teleursteld in de Nederlanders (vooral de politiek eigenlijk). Hoewel hij nog steeds Nederlands wil leren hoor, maar dat om als priester naar Nederland te komen om het ons allemaal nog keer uit te leggen. De volgende dag had ie het er met andere man van project over gehad, die was kennelijk wel al op de hoogte en had ‘m verteld over ‘hotels’ in Nederlands met veel (rode) lichten en gordijnen.. goed toen kon ik ‘m dat dus ook nog even uitleggen.

Maar ik ben ook regelmatig verbaasd over wat mij verteld word. Zo is hier al verschillende vrijwilligers verteld dat muggen bang zijn voor het licht, dus als je niet wil dat ze komen moet je je licht aandoen.. Hm. Ik heb het even gecheckt bij Robert maar die weet gelukkig wel beter. Hoewel die dan weer beweerdt dat ik moet telefoneren met de telefoon aan mijn linkeroor ipv rechter want het rechteroor is het beste oor (en meest gevoelig) dus moet je daar het voorzichtigste mee zijn. Je rechteroor helpt je linkeroor, dus je kunt beter je linkeroor beschadigen dan rechter.. Iemand die hier iets meer van weet? Tevens wilde hij niet naar de Ipod luisteren toen deze ook aan oplader lag, veelte veel straling. Bellen terwijl je telefoon aan oplader ligt is sowieso not done, daar kan ik me dan nog iets bij voorstellen maar het links/rechts verschil..

Verder is ‘de pijp’ voor het water hier inmiddels al 3 dagen gesloten dus moet iedereen ver lopen voor water. de meiden van de school hier in de buurt hebben afgelopen week al al hun kleren hier gewassen en komen regelmatig water halen maar ook ons water is bijna finito dus ben benieuwd wanneer ze de pijp weer opengooien anders moeten wij binnenkort ook op pad voor water. Waarom ze die pijp sluiten, doen ze vrij regelmatig, is me trouwens nog niet duidelijk.

Goed, heel kort en bondig is het niet maar al de helft korter dan de vorige keer ;)

Thanksss voor de reacties op mijn vorige blog, vind ik zo leuk om te lezen!! Hoe is het met jullie daar?

Zweterige liefde vanuit Ghana!