Zo het is wel weer tijd voor een update geloof ik hé?!

Alweer meer dan een week geleden heb ik mijn lieve vriendinnetjes uit gezwaaid na een avontuurlijke reis/ vakantie door Ghana. Ook voor mij voor voelde het echt als vakantie, lekker naar de zee, lekker eten, wijntjes en het allerleukste: Suus en Reiny natuurlijk!

Hoewel ik me iedere avond in bed realiseerde hoe bijzonder, lief en leuk het was dat ze er waren, vlogen de 2 weken, hop, voorbij..

Ik zal in het kort onze reis samenvatten (in ’t kort, ja ik ga het gewoon wéér proberen)

Na 6uur wachten op het vliegveld in Accra (moet er wat voor over hebben hé) kwamen ze aangelopen! Grappig dat je altijd denkt dat ’t een super bijzonder moment zal zijn, en was het ook maar toch voelt ook gelijk wel weer heel normaal, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. De rit naar Kokrobite (strand bij Accra) begon gelijk op z’n Ghanees met auto die niet wilde starten, uiteindelijk is ie het heuveltje afgegleden en lukte ’t wel en hebben we Kokrobite bereikt hoor. De eerste blikken op Ghana voor Suus en Reiny waren dus in het donker. Die nacht hebben Suus en Reiny ook gelijk ’n enerverend nachtje gehad met de vele geluiden die hier ’s nachts te horen zijn ;) De volgende 2 dagen heerlijk aan strand verbleven, bij Big Milly’s hadden ze zelfs een cocktailbar die over de zee uitkeek, nou daar krijg je zeker ‘n vakantie gevoel van!

Op dinsdagochtend hebben we het vliegtuig van Accra naar Tamale gepakt, enorme uitvinding want is 1uurtje vliegen ipv van 12- 14uur (of meer als je pech hebt) in de bus zitten, we kunnen wel wat leukers bedenken om te doen. Dus waren we al vroeg in Tamale, helaas gooide een portie regen de planning ietwat in de war maar hebben we uiteindelijk toch nog wat geshopt in de craftmarket (souvenirwalhalla), wat rondgelopen in Tamale en een vluchtig bezoekje aan de markt gebracht.

Verder hebben Reiny en Suus de ultieme trotro-ervaring mét bonus gehad; de geit op het dak pieste zo dat de druppels door het open raam op de armen van Reiny en Susan vlogen. Ode aan de dettol-doekjes! In Mole National Park hebben we gelijk een bonoboo van dichtbij kunnen bewonderen die ons brood kwam jatten, dus hebben we maar veilig binnen onze lunch gegeten. We hebben, ondanks de regen die nacht, toch nog 2 olifanten mogen spotten. Ook apen, krokodillen, waterbokken en veul bambi’s tijdens de safari.

Terug in Tamale hebben Reiny en Suus een avondje/nachtje lights out ervaren. Moesten natuurlijk ook net weer onze tassen inpakken dus dat was niet heel ideaal in het donker maar vooral de hitte (zonder waaier) maakte het een enorme zweetbeleving. Halverwege de nacht ging de waaier gelukkig wel weer aan.

De volgende ochtend met een grote luxe bus richting Kumasi, goede asfalt weg maar inclusief de moderne drempels, waarbij de chauffeur niet echt rekening hield met degene op de achterbank (wij dus..) en bij iedere hobbel (ruim meer dan één..) vlogen we de lucht in maar gelukkig hadden we van die goede Afrikaanse (Nigeriaanse) films om ons mee af te leiden ;) Vanaf Kumasi zijn we naar Lake Bosomtwi gegaan. Dit kratermeer is een gevolg van de inslag van een meteoriet meer dan een miljoen jaar geleden. Een mooi en vooral ook heel chill plekje, lekker met leesvoer, chillend genoten. Oh btw lekker eten daar, mmm.

Vanaf Kumasi weer met een mini VVIP busje (wat ’n uitvinding, waarom rijden die niet in Noord Ghana?) naar Cape Coast/Elmina: Ko-Sa beach. Een beachresort gerund door Nederlands, echt een hemels plekje pal aan het strand. Helaas wel regelmatig regen en veel bewolking gehad. In het zuiden is het regenseizoen wel al begonnen, maar voor onze ‘uitstapjes’ was het wel lekker dat het niet zo bloody hot was. We zijn naar Elmina castle geweest, slavenfort met een Nederlandse historie (helaas niet een om trots op te zijn) en Kakum National Park; oerwoud waar je over 333m touwbrug op hoogte van 40m kunt lopen. Helemaal ontspannen op de touwbrug lukte me toch niet zo goed als Suus maar uitzicht was super! Gelukkig voor Reiny was er ook een korte route en die heeft ze samen met de gids afgelegd, toch gedaan!

Ik kan eerlijk zeggen dat het afscheid nemen even echt k*t was, de dag erna ook niet echt leuk maar eenmaal terug in Tamale voelt het toch wel als thuiskomen. Hoewel ik deze dagen wel iets meer aan Nederland, en vooral wie ik allemaal moet missen, denk. Ik word er ‘gelukkig’ alleen niet meer echt verdrietig van want besef ook wel dat ik hier echt van moet genieten, wat ik ook zeker doe en ook ‘back in Tamale’ weer goed lukt.

Ook met het werken voor het project heb ik het nog steeds erg naar mijn zin, heb ook zeker niet gevoel dat het al klaar is, er zijn nog genoeg leuke (nieuwe) uitdagingen zoals het creëren van distributie - en ontmoetingsplek. En in Ghana heeft alles tijd nodig; no Harry in life ;)

Verder heb ik mijn lesje over het openkrabben van muggenbulten wel geleerd, een wondje op mijn enkel was geïnfecteerd geraakt en heeft uiteindelijk meer dan één maand en een antibiotica-kuur nodig gehad om te genezen. Momenteel zit ik weer onder de muggenbulten. Ik probeer echt te voorkomen maar lukt gewoon niet.. Heb mijn kamer net volgespoten met van die speciale spray om insecten te doden maar zie hier een mug nog vrolijk rondvliegen. Ik probeer niet te krabben maar aaah wat is dat moeilijk!

Verder heeft Robert net opgebiecht dat ie alles wat ik doe, dus iedere keer als ik mijn kamer uit ga, me in de gaten houdt. Ik heb even duidelijk gezegd dat ik dat eigenlijk maar ‘creepy’ en to much vind, maar ik moest ‘t hem maar vergeven want zoiets doe je bij iemand ‘who you like..’ Hm ik heb daar andere visie op maar hij kon het echt niet laten, hij MOEST het doen zei die. Heb ‘m de tekst van dat nr van the police laten lezen (want dat nr kreeg ik gelijk in mijn hoofd):

Every breath you take and every move you make
Every bond you break, every step you take, I'll be watching you
Every single day and every word you say
Every game you play, every night you stay, I'll be watching you

Vond ie inspirend zei die.. Goed, het is dat ik ‘m ondertussen wel goed genoeg ken en dus niet ‘eng’ vind want geloof niet dat er ook maar enig kwaad schuilt in Robert maar ik dacht nog enige privacy hier thuis te komen maar dat gevoel is dus ook verplaatst naar alleen mijn kamer.. Maar dus voor degene in Nederland die zich zorgen maken, ik word ‘goed’ in de gaten gehouden ;)

Hoe is het daar met jullie?

Hopelijk alles goed en genieten van jullie van ’n mooi lentezonnetje. Ik kan ‘m hier inmiddels missen als kiespijn dus zal ‘m die kant opsturen!

Liefssssss