Het is weer tijd voor een blog maar waar zal ik toch eens over schrijven.. Niet dat ik niets meemaak hoor of de hele dag niets doe want ben nu zelfs in de weer met ‘to do’ lijstjes op dit moment, jupss en dat in Ghana. Btw Salimenga Dagban Pag betekent witte/blanke Dagumba- vrouw, bijnaaa.

Twee weekenden geleden inmiddels heb ik weer een nachtje bij Lianne op de compound geslapen. Daar hebben ze een tv en hebben we samen met ‘de mannen’ uit het gezin de match Nederland – Ghana gekeken. Toch wel bijzonder hoor! Lianne had een deal gemaakt met haar (gast) broer dat als zij zouden winnen, zij drankje voor hen zou kopen en andersom. Na de wedstrijd kregen we Fanta: oranje van kleur. Zij wilden niet ;)

De volgende ochtend waren wij de wedstrijd al wel weer vergeten eigenlijk, maar de Ghanezen overduidelijk nog niet, zat ze geloof ik toch wel een beetje dwars. Maar vol optimisme, want als we weer tegen elkaar moeten spelen, misschien wel in de finale (uhu), winnen zij hoor..!

Leuk vond ik wel om de reclames van de Albert Heijn op die reclameborden aan de rand van het veld te zien, zo lekker Hollands.

Over Holland gesproken. Nicholas, dé man van vrienden van Kassim eigenlijk, gaat over 2 weken voor een maand naar Nederland. Ben zo benieuwd hoe hij dit gaat vinden! Dan kunnen we horen hoe het andersom beleeft wordt. Hoe het hier met project zal gaan, wordt ook een uitdaging, maar we rochelen het wel! Ik denk dat het een hele nuttige en leerzame uitdaging gaat worden ;) We willen per 1 juli ook van start met opgezette distributiepunt, wij zijn er klaar voor, moeten alleen de Ghanezen hier nog beetje in ‘vorm’ krijgen haha.

Nicholas heeft wel wat spanning rondom zijn vertrek en hoe de dingen hier achter te laten. De omstandigheden werken dan ook niet altijd mee.. Hij deelt dit alles gelukkig wel met ons, maar op een gegeven moment werd ook voor mij veel om mee te onthouden. Ja, krijg ik inderdaad ook de ´stress´ dat ik wat vergeet. Dus hebben we samen een lijstje gemaakt van wát hij echt nog moet/wil doen voor vertrek. De rest verschuiven we naar onze ´to do´list, de missie die we samen met de overgebleven Ghanese fieldworkers gaan klaren.

Verder gaat alles hier z’n gangetje, de avonden en nachten zijn koeler, mmm. Heb zelfs niet altijd mijn fan (waaier) meer aan. Helaas is de zon overdag wel erg fel. Mijn ochtendhumeur is al even niet meer langs geweest dus ben benieuwd wanneer ik die weer tegenkom. Komt denk ik ook wel door Willie. Zo schattig met die grote oogjes van dr. Ik noem haar nu prinsess Willie, zoals ze soms loopt te miauwen. Ik maak ook 3x per dag haar etensbakjes schoon en ververs haar eten dus maak haar ook zelf een prinsesje besef ik. Een ‘obolo’ (spreekt uit Oboeloe) prinsesje als ze zo blijft eten ;) Verder speelt ze lekker rond en hangt ze aan Roberts benen en tenen. ’S avonds komt ze vaak even op schoot liggen voor een knuffelsessie. Hier zijn trouwens veel mensen bang voor katten, ook voor Willie, hallo hebben jullie haar gezien, kan toch niet?! Katten hebben hier ‘spirituele’ rol: als ze niet meer naar je toe komen, betekent dat je binnenkort doodgaat of gaat er iets ergs staat te gebeuren. Als de kat(ten) zijn weggelopen van de compound (het huis) ook.. Hm. Verder hebben zwarte katten ook hier een extra spirituele lading, daarin kunnen heksen zijn getransformeerd.

Het moment dat ik zei dat alles wel beetje gewoon geworden is, wordt ik door een van de meisje hier in de buurt meegevraagd naar hun huis. Ze spreekt weinig Engels dus geen idee waarom maar ik was wel benieuwd waar ze nu eigenlijk wonen dus ik volg. Toen ik daar kwam, eerst groet, groet, groet en toen mee naar binnen, een donkere kamer in (lights out). Daar zit ‘oma’ met een ienie minie baby op schoot te badderen. Leek wel of ze samen zaten te badderen maar ze is de baby aan het wassen, speciaal ritueel hier de eerste tijd. Dit doet dan ook dé vrouw met ervaring, dus oma (of andere ervaren vrouw). De baby is een jongetje van 3 dagen oud. De baby heeft nog geen naam, dit gebeurt op precies de zevende levensdag, dan is de naamgevingceremonie. Was wel echt bijzonder om te zien, 3 kommen met water, beetje hiervan in de ander enzovoort, nog wat speciale crèmepjes erbij.

Verder blijven er wel dingen ‘opvallen’ zo had ik mijn fiets uitgeleend aan ons buurmeisje, omdat zij een boodschap ging doen. Wij stonden net op punt om weg te gaan en ik had het hek al gesloten toen ze terug kwam. Dus Robert zei haar dat we straks mijn fiets wel op kwamen halen. Dat kon niet zei ze want haar moeder mocht niet weten dat ze op fiets was weggeweest. Toen ik haar vroeg waarom ze dit niet mocht weten zei ze ‘She will beat me’ maar de echte ‘waarom’ vertelde ze niet. ‘She will beat me’ of ‘I’ll beat you’ is hier trouwens wel veelgebruikt zinnetje maar helaas wordt het ook regelmatig in praktijk gebracht.

Verder gooide de ‘lieve’ vrouw ik altijd mijn fruit en avocado’s bij koop een grote steen naar een koe (en raak..) want de koe was ‘disturbing her’.. Oke. Toen ik dat tegen Robert zei zei hij dat dit ook heel normaal was.. Oke zal wel aan mij liggen dan. . Verder moet ik nog altijd wel even lachen als ik een volgestampte trotro voorbij zie rijden vol met mensen erin, spullen, kippen en geiten op ’t dak en bananen uit de achterklep met de losgemaakte achterbank daar nog tegenaan bevestigd en de achterklep open. Of vrouwen met een toren van slippers of stuk of 7 watermeloenen op hun hoofd, een stoere kerel op scooter met roze fluffy pantoffels aan, de timmermannen die liggen te tukken bovenop een hoge stapel hout en de vrouwen op de grond van hun winkeltje. Wat dat betreft kan alles ;) We hebben wel ontdekt dat dit zeker niet voor alle vlakken in deze cultuur geldt, halleluja sommige dingen kunnen echt niet.

En iedere dag als van huis weg fiets hoor ik hard mijn naam: NAOMI, YA KA YINA; waar ga je heen? En als ik terugkom hetzelfde. Maar nu heb ik hun namen leren kennen dus als zei NAOMI!! roept, roep ik hard: bijv. NAFISAAAA..!! terug.

Over 2 weken heb ik mijn familie alweer op bezoek, erggg veel zin in! En ik heb ook het leuke nieuws te horen gekregen dat ook Benedicta deze kant op komt! Tja en als zij allemaal hierheen komen, dan blijf ik hier en dat kan gelukkig want mijn visum is hopsaflops gewoon in 1x verlengd, no problemos.

Kijk dit keer kwam het ons wel uit dat hier anders met regeltjes om wordt gegaan, want officieel mah je eigenlijk niet langer dan 8 maanden in Ghana blijven, dan moet je tenminste even het land uit. De kerel van de immigratie heeft me letterlijk vol verbazing 3x gevraagd of ik echt een jaar in Ghana wilde blijven, vol bewondering maar er is geen woord gerept over dat dit niet mogelijk is, ook niet bij Lianne, de andere vrijwilliger.

Ik zal het hierbij laten voor nu, next time..!

Hoe is het met jullie? De zon is aangekomen he? Goed zo! Genieten van de eerste BBQ’s (mis ik..!) en terrasjes!

Liefssss, Naomi

PS. Soon meer foto's van Willie!